یادمان شهدای طلائیه
یادمان شهدای طلائیه
سلام بر همه شهیدان
سالهای پیش در ایام نوروز ، دو بار سعادت نصیبمان شد و رفتیم شلمچه که خیلی باصفا بود.
اما امسال بیشتر به طلائیه متمایل بودیم. علتش هم زندگینامه و خاطرات و دلاوری های شهید همت بود.
به هر حال رفتیم طلائیه و جای شما خالی . یک بیابان صفا و خلوص و فداکاری در آنجا گسترده بود.
بعد افتادیم تو یک جاده ای به سمت خرمشهر و شلمچه که بیابانی بود و نا خودآگاه به یادمان شهدای عملیات رمضان رسیدیم . البته راستش گرما و خستگی و گرسنگی و نابلدی و... خیلی سخت گذشت اما وقتی شهدا بطلبند (مثل امامزاده ها) ، سر از پا نمی شناسی ...
برگشتنی هم رفتیم شوشتر و گتوند و در گتوند بی اختیار و بدون اطلاع یا آشنایی و برنامه قبلی رفتیم سر قبر چهار شهید گمنام ! برایمان خیلی عجیب بود.
خلاصه هر کجا رفتیم برای همه شهدا مخصوصا شهدای گمنام فاتحه و صلوات فرستادیم.
ما به این نتیجه رسیده ایم که گمنام بودن این شهدا هم یک رمز و رازی دارد که سالهای بعد آشکار می شود. یعنی اینها ذخیره اسلام و انقلابند و در زمان خاصی خودشان را معرفی خواهند کرد ؛ شاید روزگاری که ارزشهای والای اسلامی و انقلابی و مجاهدت و شهادت ، در بین مردم گمنام باشد!
به قول مقام معظم رهبری :
به شلمچه برسید. اینجا فردا احتیاج است ! (نقل به مضمون)
حالا کدام فردا و چه احتیاجی خدا می داند و اولیائش .
8 فروردین 1392 ساعت 02:16
