سلام من به تو یا صاحب الزمان مهدی(عج) - فدای آن گل زیبای مه نشان مهدی(عج)
بسم الله الرحمن الرحیم ============== گرخسته گشته ای زغم و رنج عالمی شعـری بخـوان ز دفتـر اشعـارفاطمی ============== شعر دارای حقوق و مالکیت معنوی است که صرفاً تعلق به شاعر آن دارد . لطفاً هنگام کپی کردن اشعار ، حتماً نام شاعر یا آدرس وبلاگ را قید نمایید . با تشکر حمیدرضا فاطمی
ای زراره، آسمان چهل روز بر حسین(ع) خون گریه کرد و زمین چهل روز برای عزای آن حضرت گریست به تیره و تار شدن و خورشید با کسوف و سرخی خود چهل روز گریست... و ملائکه الهی برای آن حضرت چهل روز گریستند».[۴]
پدرم همیشه این خاطره را تعریف می کرد که در سال ۱۳۵۲ وقتی خواستم بروم سفر حج، برای حلال کردن مالم رفتم خدمت آشیخ علی محمد نجفی بروجردی (ره) . آن زمان ایشان مرجع تقلید مردم بروجرد و مناطق اطراف بودند. یک طلبه ای آمد درخواست شهریه داشت. بهش گفت فرزندم من که از خودم مالی ندارم .اگر مؤمنین بیایند خمس مالشان را پرداخت کنند من هم بین شما توزیع می کنم.
من گفتم حاج شیخ من میخوام برم سفر حج اومدم مالم را حلال کنم . گفت چی داری؟ گفتم یک خانه و یک مغازه در روستا. گفت خانه که محل زندگیته ، مغازه هم وسیله کسب و کارت. پول نقد چقدر داری ؟ گفتم ۴۰ هزار تومان. گفت خب خمسش میشود ۸ هزار تومان. ۵ هزار تومان پول با خودم برده بودم . گفتم این ۵ هزار تومان ، دو هزار تومان هم فردا میارم خدمتت.
ضمنا روستای ما نیاز به یک غسالخانه دارد. گفت چقدر هزینه می برد. گفتم ۸۰۰ تومان. گفت خب اونو هزینه کن. گفتم یک پیرزن هم در روستای ما هست که کسی را ندارد و درآمدی هم ندارد . گفت خب ۲۰۰ تومان هم به او بده.
همانجا مبلغی را هم به آن طلبه داد.
پدرم هروقت خاطره حجش را تعریف میکرد یا ذکر خیر آشیخ علی محمد بروجردی (ره) به میان می آمد این خاطره را برایمان تعریف می کرد.
این شعر را امروز یادداشت کردم. برای نوحه اربعین مناسب است .
امشب آمار بازدید وبلاگم را بررسی کردم دیدم یک شیعه مومنی از کانادا جستجو کرده بود: «یک بیت شعر در مورد اربعین» و با این جستجو به وبلاگ رسیده بود. من هم تصمیم گرفتم این ابیات ناقابل را در وبلاگ بگذارم تا اریعینی دیگر اگر کسی آمد مخصوصا از راه دور ، دست خالی برنگردد. التماس دعا (24 دی ماه 1390)
و فروختند بهره (کامل و سعادت خود را) به بهاى پست ناچیزى و بداد آخرتش را در مقابل بهائى اندک و بى مقدار و بزرگى کردند و خود را در چاه هوا و هوس سرنگون کردند،
حسینبنثُویر میگوید: امام صادق (ع) فرمودند: ای حسین! کسی که از منزلش بیرون آید و قصدش زیارت قبر حضرت حسینابنعلی (ع) باشد. اگر پیاده رود، خداوند منّان به هر قدمی که برمیدارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو میفرماید. تا زمانی که به حائر برسد و پس از رسیدن به آن مکان شریف حق تبارکوتعالی او را از رستگاران قرار میدهد. تا وقتیکه مراسم و اعمال زیارت را به پایان برساند که در این هنگام او را از فائزین محسوب میفرماید. تا زمانی که اراده مراجعت نماید در این وقت فرشتهای نزد او آمده و میگوید: رسول خدا (ص) به تو سلام میرساند و به خطاب به تو میفرماید: از ابتدا عمل را شروع کن، تمام گناهان گذشتهات آمرزیده شد.