مرقد مطهر حضرت امام خمینی (ره)- گنبد مینا
گنبد مینا
گنبدت گر به قد گنبد مینا بشود
یا منارت به بلنـــدی ثریا بشود
یا حریم حرمت وسعت دریا بشو
کی بگیرد به دل خسته ی ما جای تو را
کی نمایش بدهد رتبــه ی والای تو را
ما ز فقـدان تو احساس یتیمی کردیم
گریه در فرقت آن روح رحیمی کردیم
بعد تو بیعـت با یار صمیـمی کردیم
زچه رو صبح کنم این شب یلدای تو را
چون فراموش کنم آن رخ زیبای تو را
عاشقانت به جماران به سر و سینه زدند
عارفـان در حرمت گریه ی دیرینه زدند
دشمنان لاف پشیمان شدن از کینه زدند
از زبان که بگویـم غم عظمای تو را
به چه حرفی بنویسم همه معنای تو را
اینک ای یار سفرکرده که رفت از بر ما
در فراق تو شـده خاک عـزا بر سر ما
لیک بعد از تو شده خامنه ای رهبر ما
به چه سودا بکنم عشـق و تمنای تو را
تا که تسکین بدهد این دل شیدای تو را
این ابیات را در طول سالیان سال ( از 1369 تا 1387 ) سحرگاهان در کنار حرم ملکوتی آن امام عزیز سروده ام .
حمیدرضا فاطمی - 14 خرداد 1387 شمسی
خاطره نوشتن این شعر :
